Welkom op de Zesde Etage van Jan's
78-toeren Pakhuis
Je kunt hier
complete (digitaal gefilterde) platen beluisteren uit mijn persoonlijke 78-toerenplaten
collectie. Klik op een platenlabel om naar een
individueel nummer te luisteren.
Willow
weep for me (Ronell, arr. Gibson)
Cab Calloway &
his Orchestra (Featuring Hilton Jefferson - Alto Sax) -
Parlophone C.3519 R2941
Opgenomen
in augustus 1940. Cab Calloway (25/12/07 -
8/11/94) huurde altijd de allerbeste mensen die hij kon
vinden alleen maar om hem als zanger te begeleiden. Als
jazz-musici kregen ze nauwelijks ruimte. Hij werd beroemd
door zijn kleurrijke optreden, zijn zonderlinge
verschijning in een opvallend "Zoot-Suit"en
zijn schreeuwerige manier van zingen op platen als Minnie
the Moocher en Kickin' the Gong Around. Zijn meest
voortreffelijke bezetting was die uit de periode 1939-41
toen er meer instrumentaaltjes werden opgenomen dan in
alle andere periodes. De prachtige hoofdrol op dit nummer
is voor altsaxofonist Hilton Jefferson (30/7/03 -
14/11/68). Hij speelt op een vloeiende poëtische wijze
ondersteund door het prachtige arrangement van Andy
Gibson. Jefferson was misschien geen geweldige
jazz-improvisator; in dit soort melodische variaties was
hij groots. Hij stond bekend als één van de beste
sax-sectieleiders. In 1953 verliet hij de muziek om als
bewaker op een bank te gaan werken. Klik op de
foto om een vergroting van de band omstreeks 1940 te
zien.
The
girl in the little green hat - Fox-Trot (Scholl, Browne,
Rich)
Roy Fox and his band (At the Kit-Cat
Restaurant, London)(With Vocal Refrain) - Decca
GB.5754-11D F.3537
Opgenomen
18 april 1933.Dit vrolijke liedje, gezongen door
Sid Buckman, behoort tot mijn favorieten in dit pakhuis.
Bandleider Roy Fox werd geboren in Denver, Colorado, op
12 oktober 1901. Hij speelde vanaf zijn 16e cornet in
lokale bands. Toen hij zijn eigen band leidde in
Hollywood's Café Montmartre werd hij gevraagd om musical
director bij Fox Films te worden. In deze functie kreeg
hij vervolgens het aanbod om met een zeven-koppige
Amerikaanse band gedurende 8 weken te spelen in het Café
de Paris in Londen. Na deze klus vormde hij een geheel
Britse band om opnames voor Decca te maken. De
indrukwekkende bezetting bestond o.a. uit Lew Stone als
pianist/arrangeur, Nat Gonella op trompet en zanger Al
Bowlly. Eind 1931 nam Lew Stone het leiderschap over toen
Fox wegens ziekte naar Zwitserland ging om te kuren. Toen
Fox in 1932 terugkeerde vormde hij een nieuwe band die op
deze opname te horen is en die gemaakt werd in de Kit-Cat
Club in Londen, waar Fox gedurende ruim een jaar vanaf 16
januari 1933 onder contract stond. Fox's band bleef
verschrikkelijk populair tot de ontbinding in 1938.
Helaas waren de jaren '40 en '50 niet succesvol voor hem.
Hij stierf op 20 maart 1982 in een tehuis voor
gepensioneerde varieté artiesten in Engeland.
Yes,
Sir! - Chanson - aus dem Ufa-Tonfilm "Zu neuen
Ufern" - Musik und Text: Ralph Benatzky
Zarah
Leander mit dem Ufa-Tonfilm-Orchester - Leitung: Lothar
Brühne - Odeon Be 11728 O-4755b
Opgenomen in Berlijn op 22 juni 1937;
uitgebracht augustus 1937.Zarah Leander werd als Zarah
Stina Hedberg op 15 maart 1907 geboren in Karlstad, Zweden. Haar
naam komt van haar eerste echtgenoot, acteur en zanger
Nils Leander. Zij debuteerde in Riga, maakte enkele
Zweedse films en kwam door toedoen van Carl Frölich naar
Duitsland, waar zij in de loop der jaren met veel succes
meewerkte aan muzikale, maar ook zgn. 'heimat-films'.
Door haar films voor de UFA en haar donkere, sensuele
stemgeluid werd zij beroemd. Tijdens de oorlogsjaren kwam
zij in opspraak. Zij verdiende in de jaren 41/42
1.600.000 mark in de vorm van deviezen en werd in haar
vaderland gevierd én gehaat als 'nazi-ster'. In 1942
weigerde zij op de avances van Goebbels in te gaan en
trok zich vervolgens terug in Zweden. In 1949 pakte zij
met veel succes haar internationale carrière weer op. Ze
overleed op 23 juni 1981. Klik hier
voor de originele bladmuziek van 'Yes, Sir!
Barbara
- Poème de Jacques Prévert - Extrait de
"Paroles"
Yves Montand -
Odeon 282.067 KI 10.585
Opgenomen
1950.Een prachtig gedicht van één
van Frankrijk's beste dichters Prévert (o.a. Les
Feuilles Mortes) voorgedragen door Yves Montand. Die
laatste werd als Yvo Livi in Monsumano (I) geboren op 13
oktober 1921. Zijn vader was een socialist die met zijn
gezin voor Mussolini het land moest ontvluchten. Vanaf
zijn 2e groeide Montand onder armoedige omstandigheden op
in de havenbuurt van Marseille. Vanaf zijn elfde was hij
arbeider, daarna barkeeper, tot hij als nachtclubzanger
de kost kon verdienen. In 1944 ging hij in de Parijse
variété-theaters werken, waar hij Edith Piaf ontmoette.
Zij werd zijn raadsvrouw en minnares. Hij ging, naast het
zingen, in films spelen en trouwde met Simone Signoret,
een huwelijk dat vele ups en downs kende. Een aantal
jaren maakte hij middelmatige films in de VS waar hij een
affaire met Marilyn Monroe had. Terug in Frankrijk werd
hij als zanger en acteur op handen gedragen. Zijn
uitgesproken socialistische opvattingen werden hem niet
altijd in dank afgenomen. Hij stierf, 70 jaar oud, op 9
november 1991. Klik hier voor
Prévert's tekst van "Barbara"
Little
white lies (Donaldson)
Dinah Shore with
Rhythm Accompaniment - Columbia HCO 2944 D.B.2430
Opgenomen
12 december 1947. Naar mijn mening haar beste en meest
sensuele opname ooit! Dinah werd geboren als Frances Rose
Shore op 1 maart 1917 in Winchester, Tennessee, VS. Haar
eerste schreden op weg naar de roem zette ze via een
radiozender in Nashville toen ze nog op school zat. Al
snelde volgde meer radio- en theaterwerk in New York. Ze
was één van de eerste vocalisten die zonder bij een
bigband te werken toch de sterstatus wist te bereiken (ze
was eerder afgewezen op audities voor Benny Goodman en
Tommy Dorsey). Dinah werd door haar radiowerk enorm
populair en maakte haar solo platendebuut in 1939. Haar
rokerige lage stem kwam met name tot zijn recht in
langzame ballads. In de periode 1940-57 had ze ongeveer
80 hitparadehits in de VS. Ze trad in een aantal films op
en leende tevens haar stem aan twee Walt Disney
hoofdfilms. Vanaf 1951 verscheen ze regelmatig op tv.
Haar carrière nam een opmerkelijke wending toen ze
gastvrouw werd van haar eigen goed bekeken talkshow. Dit
bleef ze doen tot in de jaren '80. Het leverde haar niet
minder dan 10 Emmy's op, de hoogste tv-onderscheiding in
de VS. Op 24 februari 1994 stierf ze aan kanker.