Je kunt hier complete (digitaal gefilterde) platen beluisteren uit mijn persoonlijke 78-toerenplaten collectie. Klik op een platenlabel om naar een individueel nummer te luisteren.

Tommy Dorsey & his orchestra - HMV B.8565 OA.95145

Opgenomen in 1937. Één van mijn grootste helden mag niet ontbreken: trombonist/orkestleider Dorsey (19/11/05-26/11/56). Dit bekendste nummer heb ik tig keer op cd, maar vanaf krakende 78toeren klinkt ie toch anders. De fluweel-zachte langgerekte tonen die hij produceerde gaven hem de bijnaam "Sentimental gentleman of swing". Hoe gevoelig zijn spel ook mocht zijn, in het dagelijks leven stond hij bekend als een lastpak die alles deed voor het succes. En dat had hij! Eerst in The Dorsey Brothers Orchestra vanaf eind jaren twintig samen met zijn broer Jimmy (altsax). Maar door de talloze ruzies vanaf 1935 alleen. De ene hit na de andere. In 1953 moet hij, omdat de belangstelling voor bigbands tanende is, om financiele redenen weer met zijn broer samenwerken. Drie jaar later sterft hij, een verbitterd man...

Tommy Dorsey and his orchestra with Vocal Refrain (Frank Sinatra!) - HIV B.D.1166 OA.048479

Opgenomen op 29 maart 1940. Vreemd genoeg een uitgave waarbij Sinatra niet eens op het label vermeld wordt! Terwijl Francis Albert S. (1915) toch in de twee jaar die hij bij Dorsey zong (1940-1942) enorm populair werd. Z'n eerste mooie contract kreeg hij bij Harry James in 1939 met wie hij "All or nothing at all" opnam. Het nummer deed niets. Ondertussen kreeg hij een beter contract bij Dorsey aangeboden, hij stapte over en de James/Sinatra opname werd opnieuw uitgebracht, nu onder de naam van Dorsey. Deze keer werd het wel een hit. Er volgden er die twee jaar nog vele. Toen bedacht Sinatra op de solotour beter af te zijn . Op deze opname kun je goed horen hoeveel Sinatra heeft geleerd van de melancholieke trombone van Dorsey.

Django Reinhardt, Acc. par Louis Gaste (Guitare) et D'Hellemes (Contrebasse) - Swing SW.7a - OLA.1952

Opgenomen in Parijs, 9 september 1937.
Deze grootste gitaarvirtuoos van de 20e eeuw werd geboren in een zigeunerwoonwagen op 23 januari 1910 in België. Hij leerde als kind eerst banjo en later gitaar spelen. Hij verloor het gebruik van twee vingers aan zijn linkerhand in een brand in de woonwagen (zie de littekens op de foto) maar ontwikkelde desondanks een fascinerende speelstijl. In 1930 brak hij door in Parijs en in 1934 richtte hij met violist Stéphane Grapelli de Hot Club de France op, Europa's meest originele jazzgroep. Met Grapelli, een soort van dandy, had hij een moeizame relatie. Grapelli regelde echter wel de zaken voor Reinhardt, die analfabeet was. Het kwintet viel uit elkaar toen de oorlog uitbrak. Na de oorlog haalde Dajngo nooit meer het niveau van daarvoor. Hij stierf, slechts 43 jaar oud, op 15 mei 1953 in Fontainebleau in Frankrijk.

Deanna Durbin (Vocal, accompanied by Charles Previn & his Orchestra) - Brunswick (DLA.2093) 03125-A

Opgenomen op 29 augustus 1940. Deanna werd geboren als Edna Mae Durbin op 4 december 1921 in Canada. Ze brak als tienerster door in Hollywood dankzij haar prachtige stem, knappe uiterlijk en onbedorven persoonlijkheid. Vanaf haar filmdebuut in 1937 tot ver in de jaren veertig werd elke film met haar een enorm succes. De platen met Deanna's versies van operette-achtige aria's gingen als zoete broodjes over de toonbank, haar fanclub was de grootste ter wereld, maar ze verliet Universal in 1949. Zelf zei ze daarover: "Ik ben het zat om kleine meisjes te spelen. Ik ben inmiddels een vrouw; ik kan niet eeuwig in de rondte blijven rennen als het voorkomende juffertje dat elk moment in gezang losbarst. Ik wil weg uit Hollywood en een nieuwe start maken". Ze stopte op haar top en vestigde zich in Frankrijk waar ze overleed in april 2013.

Charles Chaplin (HMV OSB 3788 - X 7891)

Twee liedjes uit Chaplin's laatste Amerikaanse film "Limelight", waarin hij de rol speelde van de oudere clown Calvero, wiens showbizz-carrière op z'n retour is. De liedjesscènes werden opgenomen in januari 1952, aan het eind van de productie in de RKO-Pathé studios. Chaplin genoot overduidelijk van het neerzetten van de Edwardiaanse music hall liedjes en acts. In "Oh for the life of a sardine" parodieerde hij perfect de stijl van de Britse vaudeville-acteur George Bastow. Hij moet echter het meeste plezier hebben beleefd aan "Animal Trainer"; na meer dan dertig jaar pogingen gedaan te hebben, kon hij, voor het eerst sinds "The Kid", weer een vlooiencircusact opvoeren.